Αρχαία Γνωμικά

Της τελείας αρετής είδη τέτταρα· έν μεν φρόνησις, έν δε δικαιοσύνη, άλλο δ' ἀνδρεία, ταέταρτον σωφροσύνη.

Πλάτων, Αρετή · Αρχαία Γνωμικά

Αναφαίρετον όπλον αρετή.

Αντισθένης, Αρετή · Αρχαία Γνωμικά

Πας γαρ ο τ’ επί γης και υπό γης χρυσός αρετής ουκ αντάξιος.

Πλάτων, Αρετή · Αρχαία Γνωμικά

Κτήσαι καλοκαγαθίαν, θεραπείαν, ευσέβειαν, παιδείαν, σωφροσύνην, αλήθειαν, πίστιν, εμπειρίαν, επιδεξιότητα, εταιρίαν.

Πιττακός ο Μυτιληναίος, Αρετή · Αρχαία Γνωμικά

Το κατά Φύσιν ζην, ταυτό του κατ' Αρετήν ζην.

Ζήνων, Αρετή · Αρχαία Γνωμικά

Ταμιείον εστί αρετής η σωφροσύνη.

Μένανδρος, Αρετή · Αρχαία Γνωμικά

Σκιάς όναρ άνθρωπος.

Πίνδαρος, Άνθρωπος · Ματαιότητα · Σκιά · Αρχαία Γνωμικά

Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν.

Πρωταγόρας, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς.

Ανάχαρσις, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι.

Επίκουρος, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Ζώον δίπουν άπτερον

Πλάτων, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Φύσει γαρ άνθρωπος, ό βούλεται, τούτο και οίεται.

Ιούλιος Καίσαρ, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει.

Σοφοκλής, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Τι εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

Το αίνιγμα της Σφίγγας, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Πρώτον μεν γαρ τρία ην τα γένη τα των ανθρώπων, ουχ ώσπερ νυν δύο.

Σωκράτης, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Του ανθρωπίνου βίου ο μεν χρόνος στιγμή, η δε ουσία ρέουσα, η δε αίσθησις αμυδρά, η δε όλου του σώματος σύγκρισις εύσηπτος, η δε ψυχή ρόμβος, η δε τύχη δυστέκμαρτον, η δε φήμη άκριτον.

Μάρκος Αυρήλιος, Άνθρωπος · Αρχαία Γνωμικά

Το παρόν ευ ποιείν.

Πιττακός ο Μυτιληναίος, Παρόν · Αρχαία Γνωμικά

Το σήμερον μέλει μοι· Το δ’ αύριον τις οίδεν;

Ανακρέων, Παρόν · Αρχαία Γνωμικά

Άλλος ούτος Αεροπαγίτης.

Αρχαία Παροιμιακή φράση, Δύσκολοι Χαρακτήρες · Αρχαία Γνωμικά

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.

Λουκιανός, Απογοήτευση · Αρχαία Γνωμικά